Pro-People

Valentino

poezja - siła piękna, mocniejsza od wszystkich tyranów i delikatniejsza od kruchego liścia na wietrze - piszcie tutaj swoje wiersze Smile

to może ja zacznę:

=====================================================
Pierdole świat
Cały świat boży
Zaczął świat
Lecz to ja skończę

Nie poddam póki nie skonczę
NIe spocznę jeśli świat stoi
NIe zrobie tego, co każe
Jestem jego wrogiem

Więc kim jesteś
Wrogiem czy przyjacielem?
Czy może stoisz pośrodku?
Czy może jesteś zwykłą kupą gówna!?!?!

Będę walczył, póki nie polegnę
nie zważam na ból, na cierpienia
już nic nie czuje
nawet frustracji czy potępienia

Wyciągam moją najpotężniejszą broń
uderzam z wściekłością wulkanu
Niszcze z dziką rozkoszą
Z uśmiechem satana na twarzy

Stoje naprzeciwko potęg świata
bronią to co dobre i żywe
dla nich jestem wrogiem
oni dla mnie nie

to tylko ludzie, tacy jak wszyscy
sram na nich, jak oni srają na innych
depczę ich jak robaki, tak, jak oni robią z innymi
ich życie ucieka niczym krew z ich żył

Teraz stoję na pozycji zwycięscy
na dachu całego pierdolonego świata
patrzę, co zrobiłem
świata już nie ma... jest tylko zwiędły liść

uschnięta trawa, połamane drzewa
spalona ziemia, popękana od suszy
głód wyniszczyl ostatki istnienia
Ziemia nie jest już moim domem

teraz moim domem jest strzęp planety
poronione dziecie matki natury
patrzę... i brak satysfakcji
nagle upadłem... na samo dno...

tyle krwi, tyle łez...
tyle śmierci w jednym miejscu...
patrzę z nożem w ręku...
brak sensu istnienia...

to koniec świata
koniec życia i śmierci
koniec miłości i uczuć
koniec i mnie...

====================================================

jedź, póki nie zboczysz z drogi
jedź, gonią Cię psy
uciekaj póki masz nogi
póki Cię nie dogoniono

opuszczają Cię wszyscy
nikt nie biegnie za Tobą
nie masz nic do stracenia
co mogłeś, straciłeś...

zwalniasz biegu
psy Cię doganiają
dorwą Cię zaraz
au revoir...

kamień, upadasz
psy rozszarpują Ciebie do końca...

jednak im nie przeszkadzasz
nie zależy Ci, idioto!?!
wpuszczasz gości na podwórko
które powinno być tylko dla Ciebie

leżysz... liście na tobie...
liście z drzewa, przy którym dorastałeś
drzewa, na którym wyryłeś jej inicjały
opuszczasz to wszystko?

nie powstaniesz już?
leżysz rozszarpany, przysłonięty liśćmi
leżysz...

goście ścninają drzewo...
wyje z przerażenia...
upada... a Ty patrzysz na to
patrzysz, jak Twoje życie umiera...

jak umierasz Ty...
zapłakał los nad Tobą
spisał wszystko inaczej

krzyczy - WSTAWAJ!...

krople krwi spływają po policzku
gorzkie krople porażki...
przyjaciele opuścili... wypadłeś z gry

chwiejnie idziesz tam
nie wiesz gdzie...
czerwone krople idą za Tobą...

starli jej inicjały...
zniszcyli Twój dom...
tam, gdzie dorastałeś...
tam również upadłeś...

au revoir, mówisz światu...
nikt Cię nie słyszy...
nikt nie zwraca uwagi...
nic nikogo nie obchodzi!

życie leci ci przed oczami...
przyjaciele... ona...

klęczysz na drodze...
płaczesz...? to nic nie da...
zniszczyli to, co miałeś...
a zbudują to, co im potrzebne...

tylko czemy tak się dzieje...?

Ewador

Bardzo intrygujące wiersze...niestety ja osobiście z tego gatunku literackiego nic nie tworzę Smile

Valentino

Azumi

A ja to dam stary...bo JESZCZE nowego nie napisałam... Embarassed

***
Zatarta granica nienawiści
Budowana na głebokości wiary
Pod kurtyna obojętności
Ujawnia Twój strach
W obliczu rzeczywistości

Zgwałcona przekleństwem prawda
Ujawnia zmory nienawiści
Płonące krople łez...
Cieknące z serc, proszą o życie

W odbiciu widziałam samobójce
On nie chciał umrzeć
Chciał żyć, inaczej...
I krzyczał przez zatrzaśnięte drzwi
Boże, zawiodłem...
Wybacz mi...

Zgwałcona przekleństwem prawda
Ujawnia zmory nienawiści
Dławiące krople łez...
Kapiące z serc, proszą o życie

Zabijając pokazujemy jak bardzo
Potrafimy nienawidzić
Przecież wiesz jak działa ten świat
Potrafisz odróżnić dobro od zła?

Valentino

Azumi, jestem naprawdę pod wrażeniem Smile

ten wiersz jest bardzo dobry Smile

a ten wiersz jest napisany pod wpływem "Empty Walls" Smile

kochałem Cię...
dopóki nie zamordowałeś mnie
kochałem Cię...
dopóki nie zwolniłeś kroku

mam Ci za złe, że to zrobiłeś
nie za to, ze mnie zabiłeś
za złe, że masz czarny kryształ
niedający spać i żyć

uwalnia tylko skok
skok uwalnia od wszystkiego
również od kryształu
czemu byłeś w tym samolocie?

tym, co trafił dwie cegły
obalił i potłukł je
przez te puste ściany
czemu byłes w tym samolocie?

czemu teraz siedzisz w samolocie
tym razem nad morze
nie nad ocean, jak wcześniej
czemu to mi robisz?

nie moge żyć bez Ciebie
lecz Tobie widać dobrze beze mnie
czemu mi to robisz?!?!
czemu siedzisz w tym samolocie?

nie marnuj czasu na kryształ
czarny kryształ w sercu bez ścian...
kochałem Cię...
czemu mnie przeszyłeś smutkiem?

czemu na mnie nie patrzysz?
nie widzisz mojego spalonego ciała?
patrz uważnie... patrz!
nie odwracaj wzroku od spartaczonej egzekucji!

czemu nie ma mojego Mouseville?
czemu siedzisz w samolocie?
czemu lecisz nad morze?
czemu idziesz na śmierć?

czemu używasz mojej broni?
czemu patrzysz na to z góry?
patrz - trumna przepasana flagą
to jeden z naszych chłopców

to jeden z naszych morderców
noszący w sobie czarny kryształ...
czemu siedzisz obok niego?
czemu lecicie nad morze..?

Martina

Ciemno…
Cicho…
Przenika mnie chłód..
Stoję u śmierci wrót…
-Boże, wpuść mnie! – wołam.
Lecz nie on mi drzwi otwiera…
-Nie pójdziesz do nieba!
Za dużo grzechów nosi twa dusza
Bóg twych próśb nie wysłucha
Skazana jesteś na wszelkie potępienie…
Odsyłam cię z powrotem na ziemie!
Wszystko mi znika, staczam się.
Nagle - Budzę się, myślę:
Czy to był sen?!

Razz

Valentino

<b>Martina</b>, ciekawy wiersz, naprawdę Smile

tak ciekawie powiedziana krótka historia grzesznika... lecz grzesznika tylko w snach

Nutella

Śliczne te wszystkie wasze wiersze...

Valentino

a dziękujemy, dziękujemy Smile

Nutella, piszesz może wiersze?

może opublikujesz chociaż jeden Smile

Nutella

lepiej nie Mad

Valentino

czemu nie? każdy wiersz jest piękny... trzeba tylko zobaczyć jego piękno

Nutella

Valentino

hej, Nutella, ten wiersz jest całkiem fajny Smile

podoba mi się Smile

Martina

Martina

Kiedy się urodziłam
Sama poznawałam świat.
Przez pryzmat dziecka
Oglądałam każdy kwiat.
Miałam własne wnioski
Lecz zniszczył je czas.
Odwróciłam się od siebie
I za telewizją poszłam w świat.