Pro-People

Reptilia

Znalazłam taki oto wywiad w internecie i pomyśłałam, żeby go tu wkleić.

Anna ma 29 lat. Od 8 lat mieszka w Chicago, gdzie próbuje ułożyć swoje życie. Stany Zjednoczone miały stać się dla niej trampoliną do świetlanej przyszłości. Jak jest naprawdę? Czy warto było opuszczać Suwałki? Czy warto było rezygnować ze studiów?

Wyjechałaś ponad 8 lat temu.

Tak. Dokładnie to pamiętam. Razem z dwudziestoma przyjaciółmi opuściliśmy Suwałki. Wszyscy mieszkaliśmy w sąsiednich blokach. Pamiętam do dziś wszystkich członków naszych rodzin, którzy ze łzami w oczach nas żegnali. Myślę również, iż prawie wszyscy nam zazdrościli. Wyjeżdżaliśmy na program studencki. Mieliśmy zostać w USA tylko przez 3 miesiące. Nasze pensje wynosiły 300$ tygodniowo. Ile kosztował wtedy dolar? Prawie 5 zł! Wtedy to było coś!

A teraz już nie jest coś?

Teraz to jest 600 zł tygodniowo. 2 400 zł miesięcznie. Mój brat pracujący w Pizza Hut ma 3 500 zł z napiwkami.

W Polsce jest lepiej.

To prawda. Ostatnio mnie i mojego męża odwiedził znajomy z Suwałk. Przyjechał do nas na zakupy! Nie był w stanie uwierzyć, że w USA wszystko jest tak tanie. Szczerze mówiąc na początku mu nie ufałam i myślałam, że chce się przed nami pokazać. Po czym okazało się, że ser podlaski jest tańszy w Chicago niż w Warszawie!

Warszawa jest wyjątkowo droga.

Rozumiem. Ale jest przynajmniej w Polsce. Bliżej rodziny i ojczystego języka. Ile bym dała, żeby chociaż na moment przekroczyć polską granicę…

A nie możesz tego zrobić?

Nie mogę. Już 8 lat jestem w USA nielegalnie. I czuję się jak więzień.

Dlaczego zatem nie wrócisz?

Wyjechałam do USA ze swoim chłopakiem. Jesteśmy razem od siódmej klasy podstawówki. Kilka lat temu pobraliśmy się. Oboje pochodzimy z biednych rodzin. Wyjazd do Ameryki miał być dla nas trampoliną. Pieniądze, które zamierzaliśmy tu zarobić miały pomóc nam pomóc wystartować w życiu. Ale z biegiem czasu, kiedy zapuściliśmy korzenie za wielką wodą, zaczęliśmy inwestować, a to w samochód, a to w mieszkanie. I co mamy po 8 latach harowania dniami i nocami? Kredyt na mieszkanie, kredyt na samochód. Mieszkania straciły na wartości tak, że kiedy byśmy chcieli sprzedać nasze, nie starczyłoby nam na spłatę kredytu. I z czym byśmy wrócili do Polski? Z 10 000 zł? Po 8 latach?

Pieniądze to nie wszystko.

To prawda. Na szczęście jest Michalina. Nasza córeczka.

A przyjaciele?

Przyjaciele stali się znajomymi. Stany zmieniają ludzi. Wszyscy myślą albo o tym jak zarobić więcej, albo o tym jak pokazać się przed innymi. Każdy chce mieć więcej i więcej. Wszyscy rozpływamy się w amerykańskim konsumpcjonizmie. A razem z nami rozpływają się przyjaźnie, a pojawia się zawiść. Właśnie przyjaciół brakuje mi najbardziej…

Jaki będzie Wasz następny krok?

Wyprowadzamy się do Kanady. Może tam znajdziemy szczęście.

Dziękuję za rozmowę.

Ja również dziękuję.

[link widoczny dla zalogowanych]

Martina

Smutne.
Nie tylko ta sytuacja materialna, uwięzienie na obczyźnie.
Ale to, że marzenia stały się koszmarem....